↓
 

LilANT

Leven met lef!

  • Home
  • Geluksraadsvrouw
  • Publicaties
    • Over (af)vallen en opstaan
    • Dichterbij mij
    • Transformatie
    • Vlindergeschenk
  • Contact
    • Biografie
    • Kleine lettertjes
    • Relevante links
Home→Categorieën Column - Pagina 2 << 1 2 3 >>

Categorie archieven: Column

Berichtnavigatie

← Oudere berichten
Nieuwere berichten →

De schade van pesten en miskenning in je jonge jaren

LilANT Geplaatst op 15 februari 2020 door Anja15 februari 2020

 

Het gedicht gaat over mensen die introvert en gevoelig zijn en hierdoor vaak problemen ondervinden in onze maatschappij. De pijn van een kind dat op school door medeleerlingen en docenten stelselmatig gepest en miskent wordt … de schade, ondanks alle levenslust en positiviteit … is blijvend. Je kunt ermee leren omgaan, je kunt ondanks alles gelukkig zijn. Soms komt alles terug, kijk je dankbaar naar de afgelegde weg en/of is de pijn er in alle hevigheid.

Troostend is het om mensen om je heen te verzamelen die je nemen zoals je bent, zonder je naar de mond te praten.

Troostend is altijd weer de natuur, de natuur als spiegel waarmee je mag zijn die je bent.

 

Je maakt je leven
waar in het luisteren
en fluisteren

.

een kinderziel
die krassen vangt
het gevoel benoemt

.

razend maakt zij de gesloten
wezens

gevangen

in dogmatiek en angst
de bijvangst is rotte vis

.

een orka en dolfijn zwemmen
haar tegemoet een golvende groet

betekent haar ziel
spelen rust en vrede toe

moe van het vechten
beslecht zij de strijd

in woorden vol poëtische
vrijheid

Geplaatst in Column | Geef een reactie

Over het suïcidegat bij pesten

LilANT Geplaatst op 5 januari 2020 door Anja5 januari 2020

Pesten kent diverse vormen, enkele ervaringen zijn meestal wel te hanteren voor een mens. Structurele pesterijen en buitensluitingen, alsook miskenning van wezenlijke eigenschappen, talenten en gevoeligheden van een mens, hebben een onzichtbare impact. Als dat gedurende lange tijd in je jeugd plaatsvindt, geeft dat blijvende krassen en grote littekens.

De laatste tijd is er weer van alles in het nieuws over pesten. Deze week over een agent die na veel pesten uit het leven is gestapt. De krant rept over eigenschappen van deze persoon, die mij doen denken aan een mens met ASS. Deze mens heeft hulp gezocht en is niet serieus genomen, niet door leidinggevenden, niet door de OR, niet door … hoe herkenbaar. Overheden en zorgsystemen gaan hier niet goed mee om. Dat is een snoeihard oordeel, uit eigen ervaring en uit alles wat ik om mij heen lees en zie.

Mensen die afwijken van de normaal, opvallen, eerlijk zijn, anders zijn, kwetsbaar zijn in mentale zin, vormen soms een bedreiging op onbewust niveau voor de pester. In elk geval is deze (kwetsbare) mens een zeer geliefde prooi om mee te spelen voor de pester. Een geniepige pester weet vaak een groot deel van een team of groep mee te krijgen. Veel eigen onvermogen wordt dan geprojecteerd op de prooi.

De reactie van de omgeving, inclusief politie, hulpverlening en omgeving is vaak: woorden doen geen zeer, slaan des te meer. Dit is in mijn ogen de gevaarlijkste redenering die er is. De onzichtbare pijn van emotionele kwetsuren, is niet te zien. De pijn, die kan leiden tot agressie, in de reactie van de prooi (ik weiger na het leven en studeren nog langer slachtoffer te gebruiken), is uiterlijk gedrag op ondraaglijke innerlijke pijn. Het bagatelliseren of ontkennen van deze pijn, maakt het alleen maar erger!

In de krant en wetenschappelijke lectuur wordt vaak gesproken over schaamte om pesten, buitensluiten en dergelijke bespreekbaar te maken. Mogelijk speelt schaamte een rol. Reflecterend op mijn eigen leven, en het suïcidegat dat ik nu weer ervaar, door volkomen miskenning en ontkenning in de systemen van mijn eigen hulpvraag, brengen mij bij een andere hypothese …

Schaamte is niet zozeer het probleem, wel de eenzaamheid en miskenning. Als je constant wordt gepest en buiten gesloten, vereenzaam je. Daar een mens zijn roedel nodig heeft om te overleven, slaat de paniek toe. Een ander probleem is dat mensen het subtiel treiteren niet zo serieus nemen, vaak ook niet onderkennen. Dat zie ik ook in allerlei in de media uitgemeten suïcide verslaggeving.

Om langs de randen van het suïcidegat te geraken is structurele miskenning, ontkenning en buitensluiting van buiten en uiteindelijk ook binnen in het wezen van de prooi een basis voor problemen.

Als je al hulp zoekt wordt dat vaak weggewimpeld, afgedaan, niet gezien en/of niet onderkend. Dit maakt de eenzaamheid en zelftwijfel nog groter. Geraak je in de GGZ, dan is de stress opgebouwd in het lichaam al helemaal niet meer te geleiden (door pillen en andere fysieke ingrepen). Immers, je wordt met medicatie gedrogeerd en of geïsoleerd. Terwijl de vlucht en stress hormonen op topniveau aanwezig zijn. Dit leidt eerder tot verdere traumatisering dan op heling.

Wat nodig is, is iemand die met jou, naast jou kan en wil zijn. En beweging om stress te reduceren. Gelukkig heb ik momenteel een therapeut, die vanuit oprecht, warmhartige betrokkenheid, kan zijn met en bij mij in deze pijn, van wat ik het suïcidegat noem. Deze onbevooroordeelde nabijheid, vanuit oprechte betrokkenheid, helpt en heelt. Het zogenaamde ZIJN, verzacht en heelt de pijn. Je wordt op alle aspecten van je wezen gezien en gehoord. Ieder mens wil gezien en gehoord worden, dat brengt rust, geeft bedding.

Daarnaast heb ik zo mijn eigen middelen en strategieën om, om te gaan met deze gestolde pijn, deze diepe eenzaamheid, die leidt tot ongelooflijk zwarte momenten. Ten eerste zijn er een paar mensen die ik aan de rand van dit gat, wel kan vertellen wat er is.
Dan weet ik ook dat de natuur ingaan, me verbinden aan het groen, met de elementen, mij helpen om mijzelf weer geheel te kunnen voelen en ervaren. De natuur helpt me mij gedragen te weten in het leven. Hier heb ik mijn werk van gemaakt: Natuurcoaching als uitvloeisel van levenscoaching +.

Hoe vaak ik in het verleden en ook nu heb gehoord: het valt wel mee, je verbeeldt het je, als zes mensen zeggen dat ze zich aan jou storen, dan ligt dat aan jou … het is beter voor je dat we je eruit zetten … (en dan sta je weer alleen, en de roddel laster gaat door en je staat machteloos).

Altijd volgt dan een onderzoek in mijzelf, soms met behulp van iemand om mij heen: klopt dit, wat is van mij, wat is van de ander … een grens over, lukt dit niet meer. Dan slaat de diepe zwarte eenzaamheid toe (suïcidegat).

Het is niet de schaamte die mensen tegenhoudt om over hun pijn te praten. Het suïcidegat bij pesten is diep eenzaam, woorden zijn (ook voor mij) onvindbaar, nieuwe afwijzing kun je er niet bij hebben.

Kom je iemand tegen, 113 zou een optie kunnen zijn, ik heb er geen ervaring mee. Wat je altijd kan en mag doen: “Er zijn, de ander volledig serieus nemen, warme liefdevolle / empathische luisteren, is het mooiste wat je iemand kunt geven”.

Geplaatst in Column, Zijn in mij | Getagged natuurcoaching, pesten, Suïcide | Geef een reactie

Durven zijn, die je bent

LilANT Geplaatst op 21 november 2019 door Anja21 november 2019

Durven zijn, die je bent!

Gisteren als Pipi Langkous geposeerd, 1 uit 3 bij Boetseerklei lessen bij Marijn te Kolsté.

Met alles wat ik in mijn leven meegemaakt heb, mij open opstellen. Echt stil zitten, is niet altijd even eenvoudig voor mij. En zeker niet als iemand wat vraagt … dan geef ik graag antwoord en dat mag eigenlijk niet. Als hulpmiddel had ik een seleniet hartje bij me, dat ik soms even in mijn handen nam.

Het stil zitten, met 10 vreemde anderen dicht-op mij, ik had me er geen voorstelling van gemaakt. Ik weet wel, dat hier zeer veel spanning op kan zitten, die spanning trok snel weg.

Het is raar om anderen te horen praten over de bouw van je nek, hals en gezicht. Het is raar om zo kwetsbaar zonder bril te zitten … en ik voelde me veilig.

Het gehoorde over mijn lijf, over mijn ogen, raakte me … en ontroert me …

Hoe mensen jou ervaren is altijd een wisselwerking tussen de ander en jou.

Hoe onbevangen kan de ander naar jou kijken, durft de ander verder te kijken dan de oppervlakte?

Eerder op de dag had ik een afscheidswandeling met iemand die uit Houten weggaat. Over wat ga je tegemoet, wat laat je los …

Mijn laatste vraag was: “Wat zou je mij willen meegeven?”

Het antwoord was zoiets als dit, dat je altijd ondanks alles weer open kunt kijken, de verbinding zoekt. Dat je een dun lijntje laat lopen, ondanks alles wat er is geweest, dat is zeker niet vanzelfsprekend. Dat het niet altijd lukt, is menselijk, dit ben jij ten diepste, hou dat vast.

Ja, en dat raakt mij dan.

En jij, welk stukje van jou, vind je spannend om te laten zien?

Geplaatst in Column | Getagged bewustwording, Hooggevoeligheid, persoonlijk leiderschap, pesten, schoonheid, veerkracht, wijsheid | Geef een reactie

Over pesten, buitensluiten en voor jezelf blijven denken …

LilANT Geplaatst op 29 september 2019 door Anja29 september 2019

Over pesten, buitensluiten en voor jezelf blijven denken …

Aanleiding is het gesprek over LHBT en praatgroepen hierover. Het zou geaccepteerd moeten worden, dat jij als kind bent die je bent. Alleen al de hype over ADHD, AUTISME en de stigmatisering van mensen die net iets afwijken van de statistische normaal …, geef ze therapie en pillen. Vergeten wordt om te kijken naar wat deze mensen met hun kracht en beperking zo ziek en/of afwijkend in gedrag maakt.

Dat ongemak en niet accepteren bestaat nog net zo als in de eeuwen voor ons. We zijn modern en beschaafd en toch zie je in heel veel families, groepen, instituties, scholen en ook in maatschappelijke initiatieven dat mensen die om het even hoe anders zijn, gepest worden, uitgekotst of genegeerd worden. Ook mensen die vragen durven stellen bij wat ze zien, worden vaak gepest, ontslagen, letterlijk of figuurlijk ‘vermoord’.

Een veilige omgeving zonder oordeel kan helpen bij om het even welke afwijking van de statische normaal. Soortgenoten en gelijkgestemden kunnen helpen je zelf te leren accepteren, te begrijpen hoe het werkt. Tot het een cult wordt en er zieke geesten opstaan die vinden dat iedereen dat labeltje MOET …

Iedereen is anders en iedereen is gelijk(waardig).

Met een jeugd vol pesten en niet mijzelf mogen leven als hetero, met een eigen-zinnig karakter, is er nauwelijks meer een groep waar ik me welkom voel. Niet dat ik hier op FB daarvoor een groep ga aanmaken.

Ik leef mijn leven, doe mijn ding, probeer pijn te accepteren en hiernaast klein geluk te zetten.

Voor mij geen peergroep, en het hoeft ook niet meer.

Meer lezen
https://www.lilant.nl/publicaties/over-afvallen-en-opstaan/

Geplaatst in Column, Hooggevoelig | Geef een reactie

Water

LilANT Geplaatst op 3 maart 2019 door Anja3 maart 2019

Water
zoveel later
nog water
uit de kraan
hemels

water
zoveel zouter
dan het glas
mij ooit gaf
oceanen

fjorden
vol levenslust
in water
dieren en zo
genieten

Afbeelding kan het volgende bevatten: oceaan, water, buiten en natuur
Geplaatst in Column | Geef een reactie

de droom

LilANT Geplaatst op 11 februari 2019 door Anja11 februari 2019

Geplaatst in Column | Geef een reactie

Coachvisie

LilANT Geplaatst op 31 januari 2019 door Anja8 februari 2019

Vanaf begin december ben ik aan het onderzoeken gegaan of mij aansluiten bij IQ-coach een weg zou zijn, die mij zou passen. Het leek mooi en aan te sluiten, gaandeweg ontstonden twijfels op methode, visie en consistentie over de mogelijkheden bij wat mij past. Mijn man zei zondag, aansluiten bij het collectief van IQ-coaches is niets voor jou, je bent te eigenzinnig.

Na een gesprek gisteren, overwegingen na afloop en mijn eigen-wijsheid m.b.t. coachen en werken, zijn we tot de conclusie gekomen dat het niet gaat samenwerken.

Mijn visie:
Het eerste en laatste is luisteren en zijn, met alle aandacht, zijn en luisteren, als iemand praat laat ik ze praten, hoe onsamenhangend het ook lijkt. Het is aan mij om er gedurende een (intake) gesprek en traject een lijn uit te halen. Essentieel voor mij is ook een ankerpunt vinden/ zoeken voor we de diepte ingaan.

Laat iemand in eerste instantie maar praten, neem alles voor waar en echt aan (ook al klopt beleving niet met de feiten, dat komt later).

Natuurlijk is voelen ook belangrijk, niet iedereen kan dat altijd direct. En ook hier is een ankerpunt van belang. Hier is wandelen een oplossing en medicijn om in eigen ruimte meer aanwezig te zijn.

Waarom:
Stel je voor, je bent tiener en jong volwassene, HSP, helder van denken en waarnemen en iedereen vindt iets van je waarneming en wat jij zegt, doet er niet toe en is onzin.

Het eerste en het laatste wat ik gemist heb, is iemand die onvoorwaardelijk naar me luistert en als ik geen woorden heb, de stilte accepteert.

Dan wordt je opgenomen in de GGZ, je raakt pijnpunten aan uit de context, je ouders worden hierin serieus genomen jij niet. Jij bent immers ziek. (Gelukkig heb ik tig opstellingen gedaan waarin het allemaal is hersteld.) Ieder heeft zijn eigen waarheid naast feiten die niet benoemd mogen worden. Het eerste en laatste is, luisteren en zijn, geaccepteerd worden in jouw (bizarre) beleven.

Hou het in eerste instantie praktisch bij iemand met HSP, autisme en ADHD, later kun je prima naar gevoel.

Geplaatst in Column, Hooggevoelig | Geef een reactie

Mantelzorgdag 2018

LilANT Geplaatst op 10 november 2018 door admin22 januari 2019

In het fragment hieronder een deel van het interview van omroep Houten, van 1 november 2018

https://www.lilant.nl/wp-content/uploads/20181101-0839-Houten-FM-Houten-instant-record-deel-1.mp3

 

 

Geplaatst in Column

Radio-interview

LilANT Geplaatst op 23 april 2018 door admin22 januari 2019

Op donderdag 19 april en zaterdag 21 april was onderstaand interview te horen op Radio M Utrecht: Utrecht is wakker.

 

Het interview vond plaats in het kader van de “Dag van het pesten”, en komt voort uit het boek: “Over (af)vallen en opstaan”.

https://www.lilant.nl/wp-content/uploads/20180419-Radio-M-Utrecht-is-Wakker-interview-Anja-Tekelenburg.mp3

 

Over docenten die mee pesten, zie boek, maar ook in de vierde klas, was er een docent die echt niet meer wist wat hij er mee moest. Hij deed soms dingen uit onmacht die niet kunnen. Bij ruzie een net van touwen tussen jou en een klasgenoot spannen bijvoorbeeld.

Geplaatst in Column

De naam LilANT

LilANT Geplaatst op 15 april 2018 door admin22 januari 2019

Mensen vragen wel eens, waar komt LilANT vandaan.

Vorige week dook het briefpapier van mijn pa op in de familie. Een neef, die een deel van de boedel heeft meegenomen, vond dit ooit. Hij nam het mee naar het feestje van mijn broer.

Lila = kleur en spelen
ANT = initialen, is geïnspireerd op het logo van mijn vader

Geplaatst in Column

Berichtnavigatie

← Oudere berichten
Nieuwere berichten →

Recente berichten

  • 11 N’oj of Aarde
  • 5 Q’anil of Ster
  • 5 Ajmaq of Voorouderlijke patronen
  • 4 Tz’ikin of Adelaar
  • 13 Regenstorm
  • 10 Ajmaq of Voorouderspijn
  • 7 Ajpu of Licht
  • 13 Kej of Hert
  • 8 Iq of Wind
  • 1 Iq of Wind

Categorieën

  • Anorexia Nervosa (5)
  • Column (24)
  • Dolfijnhealing (1)
  • Familie-opstellingen (2)
  • Hooggevoelig (7)
  • Man-vrouw (1)
  • Maya-kalender (1)
  • Meditatie (1)
  • Nieuwsflitsen (1)
  • Omdenken (1)
  • Poëzie (4)
  • Transformatie (5)
  • Zijn in mij (3)

Archieven

  • november 2021 (1)
  • juni 2021 (1)
  • mei 2021 (2)
  • maart 2021 (2)
  • februari 2021 (1)
  • januari 2021 (2)
  • december 2020 (3)
  • september 2020 (1)
  • april 2020 (1)
  • februari 2020 (2)
  • januari 2020 (1)
  • december 2019 (1)
  • november 2019 (2)
  • september 2019 (2)
  • juli 2019 (1)
  • juni 2019 (3)
  • april 2019 (2)
  • maart 2019 (4)
  • februari 2019 (3)
  • januari 2019 (1)
  • november 2018 (1)
  • april 2018 (2)
  • februari 2018 (1)
  • januari 2018 (1)
  • oktober 2017 (1)
  • september 2017 (1)
&copy 2019 &#8195 &#8226 &#8195 LilANT &#8195 &#8226 &#8195 030 6361625 &#8195 &#8226 &#8195 anja.tekelenburg@lilant.nl &#8195 &#8226 &#8195 Privacyverklaring
↑