Er zijn van die momenten dat ik moedeloos, boos en vechtlustig word.
Steeds weer zie je dat beroepskrachten wegbezuinigd worden en dat heel geniepig, dat werk door professionele vrijwilligers wordt ingevuld, of in het bedrijfsleven door stagiaires.
Soms is het ook letterlijk verdringing van de arbeidsmarkt, mede mogelijk gemaakt door de beleidsmakers van de landelijke en lokale politiek.
Neem nu het project van de lokale welzijnsorganisatie, MOTTO, waarbij men pastores en vrijwlligers (die men gaat opleiden) eenzame ouderen laat opzoeken om het over zingeving te hebben.
Zelf ben ik opgeleid als levenscoach en ben niet geheel gratis, immers ook hier zijn rekeningen die betaald moeten worden. De geestelijk verzorgers zijn overal wegbezuinigd en /of niet meer te collectief door de kerk te dragen omdat de kerken leeglopen en de behoefte aan gesprekken over de zin van het leven wel bestaat.
Een deel kun je oplossen in contacten met naasten, een deel kun je oplossen door een pastor, dominee en andere professionals. Echter deze moeten privé of door het collectief betaald worden. En er is ons niet geleerd dat we zelf verantwoordelijk zijn voor ons welzijn, en de overheid draagt hieraan bij. Welzijn kan ook een eigen financiële investering vragen, als je het geld hebt.
Welzijn is niet uit te drukken in prestatie-indicatoren, door direct profijt, er is geen aandeelhoudersbelang. Preventie is niet te meten in winst.
Niet alles hoeft betaald te worden met geld. Sterker nog, 80% van de normale werktijd (40 uur per week) werk ik -als mantelzorger- onbetaald en heb ik mijn kansen op de arbeidsmarkt hiermee blijkbaar verspeeld.
Ik weiger om te verbitteren, er is altijd iets te doen dat inspireert en gelukkig maakt. Meewerken aan een deel-economie is zeer zeker aan mij besteed.
Echter de drang om alles wat met welzijn en gezondheid te maken heeft gratis of onder kostprijs te moeten doen … uit geldgebrek. Dat ouders of partners met een grote zorglast, geen recht hebben op een financiële tegemoetkoming … is naast de robotisering een groot monster voor de financiële zelfredzaamheid van een deel van de bevolking.
Waardeer welzijnswerk en onderzoek nu eens de geschiedenis van het werk dat nodig is en waar geen geld voor zou zijn, terwijl je de inkomsten van een groep professionals wegpikt met vrijwilligerswerk. Het zelfde geldt voor een eerlijk compensatie voor mensen voor wie inkomen genereren moeilijk wordt vanwege mantelzorg.
