in de lijn
van generaties trauma
vouwen wij handen
breken knoppen open
we lopen in de pas
en verrassen ons
met liefdevolle
verbindingen

in de lijn
vol eeuwenoude trauma’s
heffen wij handen
naar een blauw zonnige
hemel ver boven ons
voelen de koude aarde
onder onze voeten
begroeten ons
bezielde lijf